Δελφίνια με “διατροφική συνείδηση”

Ξυπνάς, κάνεις βουτιά στο κρύο νερό, παλεύεις με τα κύματα, δε βλέπεις καθαρά μα συνεχίζεις… να προλάβεις… τη ζωή που νομίζεις κολυμπά και προηγείται… αλλά η ζωή έχει μείνει απλά πίσω σου.. κι εσύ δεν πρέπει να κάνεις κάτι σημαντικό για να την κοιτάξεις ξανά στα μάτια.. παρά μόνο να ξαποστάσεις για λίγο ή έστω να ρίξεις λίγο τον ρυθμό σου.

Covid- 19. Ξαφνικά το ρολόι παγώνει. Νιώθεις ένα χέρι μπροστά στο στήθος, κοντά στην καρδιά, να σου λέει STOP. Ποικίλα συναισθήματα, που λες και παρασύρθηκες σε παλιρροιακή δίνη, αλλάζουν συνεχώς.

Τον τελευταίο καιρό όμως, έχεις συνηθίσει μονάχα με το “έξω από τον εαυτό” να πορεύεσαι. Όλα θολώνουν. Εφευρίσκεις τρόπους να ζεις έξω από εσένα, ακόμη κι αν είσαι κλεισμένος μέσα σε ένα δωμάτιο. Τρως μέχρι να πάρεις λίγη απόλαυση και μετά δε σου φτάνει και κάνεις την απόλαυση δυσφορία τρώγοντας όλο και πιο πολύ… και μετά αποφασίζεις να αυτοτιμωρηθείς με στέρηση φαγητού. Αποφεύγεις με κάθε δυνατό τρόπο να δεις “μέσα”.

Πόσο “μέσα” είσαι τελικά ;

Μήπως η περίοδος του εγκλεισμού είναι μία ευκαιρία να αφουγκραστείς την εσωτερική “σου” φωνή ; Να σου μιλήσεις, να σε ακούσεις, να μη σε κρίνεις, να σε καταλάβεις, να σε αγκαλιάσεις, να σε φροντίσεις, να σου δείξεις πόσο πολύ σε αγαπάς…

Στο πλαίσιο λοιπόν της αγάπης του εαυτού δεν χωρά καμία δίαιτα (=στέρηση). Η στέρηση άλλωστε είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση. Χώρος υπάρχει μονάχα γι’ αυτό που ονομάζουμε “διατροφική συνείδηση”.

Αρχίζουμε ακούγοντας τα πραγματικά μηνύματα πείνας και κορεσμού(κορεσμός= δεν πεινάω άλλο- όχι αισθάνομαι δυσφορία).
Μετατρέπουμε το γεύμα μας σε ιεροτελεστία. Καθόμαστε στο τραπέζι (δεν τρώμε στο πόδι). Φροντίζουμε να τρώμε σε ευάερο και ευήλιο περιβάλλον. Βάζουμε την αγαπημένη μας χαλαρωτική μουσική. Παρατηρούμε το φαγητό μας. Το χρώμα του. Τη μυρωδιά του. Μασάμε καλά την τροφή μας και αντιλαμβανόμαστε την αίσθηση που αφήνουν στους γευστικούς μας κάλυκες ένα ένα τα υλικά .
Μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε την πραγματική από τη συναισθηματική πείνα. Η συναισθηματική πείνα εμφανίζεται είτε όταν βαριόμαστε, είτε όταν νιώθουμε κάτι έντονο όπως λύπη, φόβο, θυμό, χαρά και νιώθουμε την ανάγκη κυρίως για αγαπημένες μας τροφές, ώστε να «καλύψουμε» αυτό που νιώθουμε τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Τονώνουμε το αίσθημα ευεξίας και καλής διάθεσης ερχόμενοι πιο κοντά στο Μεσογειακό Πρότυπο Διατροφής.. δηλαδή καταναλώνουμε περισσότερες τροφές από αυτές που έχει προβλέψει η φύση για εμάς (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, δημητριακά ολικής αλέσεως πχ βρόμη, ρύζι καστανό, πλιγούρι, κριθάρι, σίκαλη κτλ) και αυξάνουμε την κατανάλωση ψαριού (1-2 φορές/ εβδομάδα) ενώ παράλληλα μειώνουμε την κατανάλωση κρέατος (κόκκινο κρέας 1 φορά/ 15 ημέρες και κοτόπουλο 1-2 φορές/ εβδομάδα) και των πολύ επεξεργασμένων – τυποποιημένων τροφών (όπως μπισκότα, κρουασάν, κονσερβοποιημένα τρόφιμα, συσκευασμένα γλυκά κτλ).

Ο Covid- 19 ήρθε για να ρίξει λίγο φως στα βάθη των σκοτεινών θαλασσών που μας τρομάζουν. Εκεί όπου δεν υπάρχει επίγνωση της σχέση μας με εμάς, με τους ανθρώπους, με τη φύση, με την αξία της ζωής…